20/07/2015
Steentjes van geduld
Zes weken omringd door kussens, op je rug moeten slapen,
zonder draaien of keren
dat is iets wat je moet leren.
‘t GELUK is groot
wanneer het kussen weg mag.
Onnoemlijk veel dingen die niet kunnen, groot en klein, soms echt niet fijn,
soms echt afhankelijk van anderen zijn, maar Dankbaar zijn voor diegene die je helpen
en .. leren waarderen wat nog wel kan
Een mooie wandeling, en zo mooie plekken ontdekken, de ZON die schijnt, de rijpe tarwe die knispert.
(vader, ik als boerendochter kende dit geluid zo niet eens)
Een leuk boek, dat roept ‘nog, nog’ om verder gelezen te worden
(zelfs als het boek te zwaar doorweegt)
Een fietstocht ..WIND langs je neus, langs je wangen, door je haar, fietsend wegdromen langs de vaart,
en opgeschrikt, door een wielertoerist die je voorbij steekt, terug tot de realiteit komen, net niet in de vaart.
Oefeningen, die je het gevoel geven VOORUIT te gaan BLIJ zijn dat kinesisten bestaan
en stilstaan bij het feit dat rustige bewegingen zoveel vooruitgang brengen en deugd kunnen doen Voelen dat je een centimeter hebt gewonnen,
Arm terug omhoog, opzij en zelfs naar achter
Omgaan met pijn, die niet eens als pijn aanvoelt, en andere pijn waarmee je leven moet
Soms momenten met tegenwind, frustratie en pijn maar daarna ’t overwinningsgevoel
En ZALIGE tennis, van mini naar groot; van zacht naar fel,
zonder klaar te staan, en nadien weer wel, tot echte tennis met opslag.
Genietend zwemmen, en toch rustig aan, om dan naar crawl over te gaan,
maar weten dat het kan en daardoor super genieten GENIETEN met hoofdletters, in ’t lang en in ‘t breed, genieten met volle teugen
en hopen dat het nog lang mag meugen.
Deze tekst schreef ik tijdens mijn revalidatie van mijn linkerschouderpees, toen ik me op een dag een beetje down voelde, maar ik tegen mezelf zei : ‘dat het nochtans allemaal goed verliep, dat ik niet alles kon wat ik wou, maar dat ik ondertussen van andere dingen genoot.'
Eigenlijk schreef ik het allemaal eens op om me op te peppen : van grijs naar blauw. En dat lukte zo.
* Tennis, eerst voorzichtig mini- tennis, dan wat feller, dan op t groot veld tennis, nog maar alleen ballen slaan, nadien iets feller, en dan dubbeltennis, zonder klaar te staan aan ’t net, omdat de aandachtshouding aan het net nog te pijnlijk was, (dat was frustrerend,omdat het tennissen ging en de aandachtshouding niet) dus nam ik de racket naast mijn lichaam, en reageerde ik als de bal kwam, nadien kon dat dus wel, en dan.. terug kunnen opslaan, bovenhands. Zalig echte tennis!
